Metaforen, ik ben er dol op. Vooral omdat ze in de meeste gevallen ingewikkelde zaken begrijpelijk maken. Vandaag wil ik bespreekbaar maken waarom arbeidsbemiddeling bestaande uit het “simpelweg” voorstellen van mensen aan elkaar, geld kost.

De metafoor

Ik stel me de wereld voor als het prachtige, kleine, bijna idyllische Sarphatipark in Amsterdam. Iedereen doet daar zijn ding. Wonen, werken en recreëren. Er staan mooie bloemen in het park en de meeste mensen werpen dagelijks een snelle blik op de bloemen en genieten van hun aanwezigheid. Verder niets. Ik daarentegen, houd mij elke dag bezig met alle bloemetjes. Ik onthoud waar ze staan, in welke staat ze zijn, ik bekijk ze allemaal van heel dichtbij, maak foto’s, ruik aan ze, bestudeer hun ontwikkeling en noteer al hun kenmerken. Als het droog is geef ik ze wat water en soms zelfs voeg ik wat voeding toe aan de grond. Een tijdrovende maar prachtige bezigheid als je echt van bloemen houdt.

De case

En dan zoekt iemand ineens een mooie bloem voor het bruidsboeket voor zijn dochter. Hij moet het liefst geel zijn met een andere kleur gecombineerd, nog een tijdje vers blijven en niet afgeven. Liefst met een korte maar zeer sterke, taaie steel welke geschikt is om in het boeket te vlechten. Een totale doorsnee van zo’n tien centimeter zou perfect zijn. Hij loopt het park in en denkt dat hij zo'n bloem snel zal vinden. Zo ingewikkeld kan het niet zijn toch? Na drie uur zoeken heeft hij veel mooie bloemen gezien. Toch was hij de perfecte bloem nog niet tegengekomen.

Hulp vragen..maar het was toch makkelijk?

Dan belt hij mij. Ik ga eerst in mijn gedachten het park door en pak voor de zekerheid nog even de plattegronden, foto’s en kenmerken erbij welke ik in al die jaren heb verzameld en opgebouwd. Ik ben er al snel achter waar ik dit soort bloemen kan vinden. Ik weet ook dat je ontzettend voorzichtig moet zijn met plukken. Pluk je de bloem gewoon 'hupsakee' uit de grond, dan haalt hij het nog geen halve dag. Enfin, wat bleek, de bloem was gewoon te vinden het perkje bij binnenkomst, waar hij elke dag langsloopt! De factuur die volgde zat hem weken lang erg dwars, maar waarom?

In de perceptie van deze man verdiende ik het wel heel erg makkelijk. Ik loop immers in zijn eigen omgeving binnen en pluk de perfecte bloem in no-time. Die perceptie klopt niet. Ok, soms is er de factor geluk. Iedereen kan overal en altijd zomaar tegen iets aanlopen dat voor hem op dat moment perfect is.

Waarom klopt die perceptie niet? Wat deze man vergeet is dat ik al jaren en jaren heb geïnvesteerd in de bloemen in het Sarphatipark. Jarenlang intensief werken, een goede voorbereiding, en dat gecombineerd met veel kennis van bloemen, juist dát stelt mij in staat snel en goed de juiste bloemen te vinden.

Vandaag fiets ik dan ook via het Sarphatipark naar huis. Je wilt thuis toch niet met lege handen aankomen? Voor sommige lastig. Voor mij een hele kleine moeite.