Er gebeurt weer zoveel om me heen dat ik feitelijk niet kan kiezen wat ik vandaag weer eens aan de kaak wil stellen. Omdat mijn verkoudheid mijn energieniveau al vanaf vorige week behoorlijk in de greep heeft, neem ik even het meest oppervlakkige onderwerp uit mijn actuele portfolio. De vraag met welke instelling en interesse mensen hun vak uitoefenen. Wellicht vind je de vraagstelling nog wat vaag maar door mijn extreem simpele voorbeeld, zal het je direct duidelijk worden.

Ik bezoek regelmatig een niet nader te noemen hotel in Amsterdam. Ik wil graag een beetje discreet blijven want behoorlijk wat mensen lezen dit en ik wil niet de oorzaak worden van reputatieschade. Geloof het of niet, jullie lezen mij in grote getale.

Enfin, in dat hotel zit een prachtige sanitaire gelegenheid en gemiddeld zo één op de vier keer is de handzeep op. Ik heb het hier over een zeepreservoir van 1 liter. Navraag en ingewikkelde berekeningen hebben ervoor gezorgd dat we er zeker vanuit kunnen gaan, dat één liter minimaal genoeg is om twee dagen lang, alle bezoekers te voorzien van een flinke klodder zeep waarmee ze in staat zijn hun handen uitmuntend schoon te krijgen.

Ik help graag mensen met het verbeteren van wat dan ook. Daarom attendeer elke keer, zacht sprekend en daardoor buitengewoon discreet, iemand van het hotel. Elke keer word ik hartelijk bedankt en wordt mij beloofd dat ze het in orde zullen maken. Maar ik blijf zo nu en dan een leeg zeepreservoir treffen. Hoe kan dit nou? Ik heb het eens gevraagd aan de manager die ik toevallig trof en ze vertelde me dat zij het ook belangrijk vond en het structureel zou verbeteren. En wat bleek, geen verbetering.

Dat stoort me enigszins, omdat een goed sanitair bieden een primaire dienst is van een hotel. We hebben het hier niet over een gezellig accountants kantoor waar een mannetje of vijftig vlijtig aan het werk zijn om hun klanten te bedienen en waarbij de zeep soms vergeten wordt. Nee, het is een hotel, en niet eens een goedkope kan ik je melden. Kortom, mijn verbazing is groot.

Waar ik me bijna radeloos over verbaas is het feit dat ze dit “probleem” domweg nog niet hebben kunnen tackelen. Of de medewerkers nu net zestien zijn en net hun eerste baan betrekken, of buitengewoon goed zijn opgeleid en een bulk aan ervaring hebben. Ik heb sterk de indruk dat al deze employees, ingewikkeldere uitdagingen hebben gekend en opgelost in hun leven. Waarom blijft het oh zo simpele probleem nu toch in stand? Je vraagt je bijna af of het deze mensen eigenlijk wel echt interesseert.

Om eerlijk te zijn interesseert het mij eigenlijk ook niet echt. Tuurlijk, als ik mijn handen wil wassen en er is geen zeep is dat even onhandig, maar dat ben ik natuurlijk direct weer vergeten. Ik neem nog een koffie, schijf een blogje en ga weer verder. Ik blijf terugkomen naar dit hotel want verder is alles er helemaal goed. De mensen zijn er aardig en de sfeer is er goed. Ook de hoteldirecteur is een alleraardigste en innemende man.

Uiteindelijk hebben we allemaal schone handen.