Als gewone jongen heb ik met een zekere regelmaat het voorrecht om mensen te ontmoeten welke het aardig ver geschopt hebben in het zakenleven. In jargon noemt men dat “gearriveerd” of je hebt het over mensen, die op major league niveau zaken doen. Ze beoefenen dezelfde kunstvorm als MKB ondernemers, met dit verschil dat de meeste besluiten van hen, in zijn algemeenheid, een veel grotere impact hebben.
Ik moest deze week aan die hele groep mensen denken toen ik TV keek. Eerst was ik een beetje in de war door wat ik zag, maar daarna viel het kwartje bij mij, en zag ik een werkelijk prachtige parallel. Ik zat voetbal te kijken. Dames, niet afhaken want het gaat niet over voetbal. Dit is slechts de introductie van een analogie. Aan de heren hoef ik niet uit te leggen dat Bacelona momenteel als het allerbeste voetbalteam ter wereld wordt beschouwd, en dat daar onwaarschijnlijk veel individueel talent rondhuppelt. Dit ter info voor de dames. Ik keek naar Bacelona tegen Leverkusen en Barcelona stond 2-1 voor. Barcelona controleerde haar tegenstander Leverkussen volledig. Geen vuiltje aan de lucht dacht ik nog. Mijn oog viel toen keer op keer op de charmante trainer van Bacelona, Josep Guardiola. Hij stond onafgebroken druk te doen langs de kant, om zijn team vurig te voorzien van aanwijzingen. Mijn eerste gedachte; “Hey Guardiola, je hebt de beste mannen ter wereld ter beschikking, je staat voor, en je controleert jouw tegenstander volledig. Doe even een beetje rustig! Slecht voor je hart!”
Hierna viel bij mij het kwartje pas. Guadiola heeft die positie natuurlijk JUIST omdat hij nooit tevreden is als er nog meer in zit. Hij heeft er altijd alles voor over om nog beter te presteren. Geweldig toch, als je zo tomeloos vorm geeft aan je dromen, je wil en je ambities.
Direct na dit beeld hoorde ik de “gearriveerde” dames en heren zachtjes terug en herkende ik exact die eigenschap. Deze mensen zaten in de gesprekken met mij altijd vol met energie, ideeën en dromen om nog groter te bouwen. Goed en groot was niet goed en groot genoeg. Ik dacht op dat moment wel eens; “Nou, als we vermogens konden ruilen, dan zou ik nog wel een leuk plekje kennen in de Cap d’Antibes… Toch vind ik het gaaf om juist die parallel te zien. Deze mensen staan waar ze staan omdat ze ongebreideld en grenzeloos durven denken en dromen. Daarnaast blaken ze allemaal van energie. Geweldig!
Aan energie, drive en grenzeloze ambitie heb ik zelf zeker geen gebrek. Ik ga maar weer eens aan het werk om mijn eigen dromen te vervullen. Wellicht kunnen we over een aantal jaar eens samen een goed glas wijn drinken. Ik prefereer dit glas te heffen op mijn, dan verworven, optrekje bij ondergaande zon in de Cap d’Antibes. Want daarin ben ik toch wat eigenwijs. Eigenwijsheid, nog zo’n eigenschap die ik als duidelijke parallel tegenkwam…