Mijn vriendin is afgestudeerd op de Vrije Universiteit van Amsterdam. Zij heeft de studie COM (cultuur, organisatie & management) afgerond in 2005. We waren jong en dus deden we wat iedereen op die leeftijd doet. Onbevangen joegen wij onze idealen na. Nog een tikkeltje onwetend en lichtelijk naïef. Heerlijk! Hoe ouder je wordt, hoe meer je meemaakt, leest en hoort. Kortom, je weet steeds meer. Daardoor neemt je onwetendheid stukje bij beetje af. Heel langzaam en ongezien, maar het gebeurt weldegelijk. Veelal is het fantastisch dat je steeds meer informatie vergaart maar niet altijd.  Wie heeft het als prettig ervaren te horen dat sinterklaas niet echt bestaat?…… 
 

Al een tijd lang bemiddel ik met veel plezier gekwalificeerde professionals. Een prachtig vak want elk contact is anders van vorm en inhoud. Juist dat laatste maakt het soms ook best moeilijk. Maar zoals gezegd, vooral leuk! In mijn werk valt mij de laatste tijd één ding steeds vaker op. De mensen welke ik om hun mentaliteit erg benijd, hebben het vaak steeds moeilijker om hun doelen te realiseren in grote organisaties. Dat vind ik erg jammer om te zien. De professionals hebben allemaal een pure, intense, resultaatgerichte en gretige manier van werken. Ze streven naar een doel dat optimaal rendeert voor de organisatie waar ze voor zwoegen. Daarbij hebben ze stuk voor stuk veel gevoel voor goede business cases. Dat noem ik een top mentaliteit!
 

Waar komt die moeilijkheid, in best veel gevallen, eigenlijk vandaan? Van heren, en gelukkig steeds meer dames, die andere business cases moeten verdedigen. De grotere belangen dus. Als jouw case slechts een kleiner onderdeel is van die van hun, lopen de idealen niet meer parallel. Je komt het jammer genoeg bijna bij alle grote organisaties tegen.
 

In 2005 was ik nog jong en mager. Daarbij was ik in de stellige overtuiging dat de mentaliteit in het bedrijfsleven door hoog en laag met dezelfde doelen en idealen gevoed wordt maar die “ sinterklaas”  bestaat ook niet helaas. Stukje bij beetje wordt alles steeds een beetje duidelijker voor me. Want ik snap het helaas ook nog eens zo goed dat het zo werkt. Je hoeft geen psychologie gestudeerd te hebben om te snappen dat macht, verantwoordelijkheid en aanzien je makkelijk kunnen veranderen. Idealen vervagen daarmee net zo snel als verantwoordelijkheden en ego’s groeien.
 

Terug naar mijn vriendin. Met haar ben ik ooit begonnen en bij haar kom ik altijd weer terug. Zo ook nu. Zij heeft voor haar afstudeer scriptie onderzoek gedaan naar het verschil in beleving van bedrijfsdoelstellingen tussen de verschillende echelons binnen organisaties. Wat echt duidelijk en onomstoten aantoonbaar bleek: die beleving ligt nóg verder uit elkaar dan je nu denkt. Nu, 6 jaar later, snap ik de resultaten nog veel beter dan in die tijd. Het is de voortdurende discrepantie tussen de exell sheets en de operatie.  
 

Zelf wil ik graag onbegrensd groot groeien als onderneming, maar zou het zo leuk vinden als ik zelf die beweging naar koud exell management kan uitsluiten. Dus als iemand mij kan helpen met een goed model om dit tegen te gaan, dan ben ik je man! Of ben ik nu weer ongelofelijk naïef door te geloven dat daar een business model voor bedacht kan worden? Ik voel me gelijk 6 jaar jonger. Dat voelt geweldig kan ik je zeggen!